Afscheid nemen van het huis van vrienden Fred en Stien in het prachtige Bailleulmont Frankrijk. Ja, dat wilde Theo wel…… En nu snappen we allemaal wel waarom…..
Zaterdag 17 oktober was het dan zover. Na een ietwat onrustige nacht van slapen doorTheo stonden vrijwilligers Jan van Katwijk en Hans van Diemen van Stichting Ambulance Wens even na 09.00 uur op de stoep. Na een voorstel ronde hebben Jan en Hans samen met Theo’s verzorgster Marie-Louise Theo op de brancard getransferred. Nadat Theo eenmaal goed zat kon hij de ambulance in en weer aan de zuurstof. Mijn man Eric, mijn moeder Wietske en ik (Juliette – dochter van Theo) reden voor de ambu uit. Met een 3,5 uur durende rit voor de boeg zijn we op weg gegaan. Op ongeveer 100 km voor aankomst hebben we toch maar even een koffie pauze gehouden. We horen dat het tijdens de rit niet stil is in de ambulance. Theo verteld graag waar we naar toe gaan en haalt anekdotes aan. Goed om te horen dat de ‘zin’ er is. Om ca 13.30 uur zijn we dan eindelijk in Bailleulmont….
Koffie en taart
Theo uit de ambulance halen is niet zo moeilijk maar om hem in het huis te manoeuvreren is een echte uitdaging. Op een recht stukje gras word hij eerst overgeheveld naar de rolstoel welke wij hadden meegenomen. Dan volgt de discussie hoe we hem nu naar binnen gaan krijgen. Er wordt uiteindelijk een provisorisch oprijplank neergelegd en zo wordt hij uiteindelijk naar binnen gerold. Nu kon hij eindelijk zien wat er allemaal in de afgelopen jaren veranderd was. Na een hartelijk welkom met koffie en taart zijn we met z’n allen het terrein op gegaan.
WITH
Iedereen die in de afgelopen jaren heeft geholpen met het opknappen van huis en het terrein heeft een eigen boom geplant gekregen. Daar was dan ook de 1ste stop; de boom van Theo en Wiets. Die heeft de naam WITH gekregen.
Vereende krachten
Theo en Wiets hebben Fred en Stien ca 30 jaar geleden leren kennen via volleybal. Al snel bleken Theo en Fred nog een gezamenlijke interesse te hebben; de 1ste wereld oorlog. Bailleulmont ligt dan ook in een gebied waar veel gevochten is tijdens de oorlog. Fred vertelt en iedereen luistert geintresseerd. De tuin is voorzien van mooie prenten uit de oorlog en we gaan ze allemaal even langs. Ook gaan we nog binnen kijken in de ‘pigeonnier’, het vrijstaande duivenhuis wat is omgebouwd naar gastenverblijf. Nee, Theo’s rolstoel is niet geschikt voor dit terrein maar dat mocht de pret niet drukken. Met vereende krachten is het toch allemaal gelukt.
Nadat we soep en brood hebben gegeten zijn we weer naar huis gegaan. Na nog één blik op het prachtige terrein en een emotioneel afscheid was het tijd om te vertrekken. Via een kleine D-tour (rare tom-tom) kwamen we om ca 21.30 uur weer aan in Amsterdam. Marie-Louise, bedankt voor je goede zorgen. Fred en Stien, duizendmaal dank voor jullie gastvrije ontvangst.
Dit verhaal staat tevens op de website van Ambulance Wens
Willen jullie ook een tastbare herinnering creëren?
Neem dan contact met mij op!